Als je het slechte nieuws hebt gehoord van de specialist en je aan de laatste fase van je leven begint, is extra support welkom. De Arnhemse Rita Gerrits, die uitbehandeld en aan bed gekluisterd is, krijgt die steun van een palliatieve zorgcoach. Zij regelt en coördineert alle zorgzaken én biedt een luisterend oor.
"Het begon met rugklachten. Vier maanden geleden kreeg ik een scan in het ziekenhuis. De arts vertelde me dat er een tumor in mijn rug was geconstateerd. En dat mijn longen en lever ook aangetast zijn. Dat nieuws kwam als een donderslag bij heldere hemel. Opereren of bestralen was geen optie meer. Mijn huisarts wist dat ik slecht nieuws had gekregen en stuurde Jeanet op mij af. Die stond opeens in het ziekenhuis aan mijn bed om kennis te maken en me te vragen of ik behoefte had aan een palliatieve zorgcoach. Ze legde me uit wat dat allemaal inhield. Het eerste wat ze deed, is zorgen dat ik snel weer naar huis kon.
Jeanet regelt allerlei zaken voor mij. Toen ik het bijvoorbeeld niet meer uithield van de pijn, nam ze direct contact op met mijn huisarts en adviseerde hem welke andere medicatie gestart kon worden. Ze zorgt er ook voor dat ‘mijn tijd’ zo comfortabel mogelijk is. Een voorbeeld: ik kreeg een oproep van de oncoloog dat hij me in het ziekenhuis wilde zien, om te beoordelen of ik dusdanig opgeknapt was dat wellicht toch een chemokuur kon worden gestart. Dat was niet zo. Dankzij Jeanet bleef me een overbodig ambulanceritje bespaard. Zij belde de oncoloog en veranderde het in een telefonisch consult. Ik vind het heel fijn dat ze me onnodige bezoeken en onderzoeken bespaart, want die zijn in mijn conditie te belastend."
Een last minder
"Er komen veel mensen hier over de vloer. Mijn beste vriendin Betsy die boodschapjes doet, de buren en Floor, een vrijwilliger van stichting NAbij via Jeanet. Het was de bedoeling dat ze me met de rolstoel naar winkelcentrum Kronenburg zou rijden, maar dat kan lichamelijk helaas niet meer. Met Floor kan ik goed praten, ook over koetjes en kalfjes. Ik wil niet dat het steeds over mij gaat; ik ben ook geïnteresseerd in anderen.
Verder komt de huisarts een keer en de fysiotherapeut twee keer in de week langs. Ook is er vier keer per dag thuiszorg en verpleging om me te wassen, in bed om te draaien en voor de medicatie. Met al die mensen heeft Jeanet contact. Dat hele proces loopt vanaf dag 1 als een trein. Dat voelt als een last minder. Voor mij gaat alles naar wens. Ik heb allemaal lieve mensen om me heen. Ik denk wel eens bij mezelf: ‘Rita, je wordt heel erg verwend.’ Grandioos."
De knop om
"Mijn buurman zei dat hij in mijn situatie de kop in het zand zou steken. Nou, mij niet gezien, hoor. Wat ik nog zelf kan regelen, regel ik zelf. Ook mijn crematie en de dienst. Dit weekend bespreek ik met Betsy welke liedjes daar moeten klinken. Dan is het klaar. Nou ja, zij moet nog wel nieuwe kleren kopen. Voor mij, hè; niet voor haarzelf. Maar ze kent mijn smaak, dus ik vertrouw haar voor 100%. Ik ga straks in het nieuw weg. Als het moment daar is, regelen Jeanet en de huisarts dat ik naar een hospice verhuis. Of misschien lukt het wel om tot het eind thuis te blijven.
Ik weet niet hoe lang ik nog heb. Ik heb er wel naar gevraagd in het ziekenhuis, maar kreeg geen antwoord. Nu ben ik daar blij om. Het is beter om het niet te weten. Eigenlijk zette ik direct in het ziekenhuis al een knop om. Positief blijven. Ik kan wel elke dag depressief zijn, maar dan ben ik eerder dood dan ik dood ben. En dat is niet leuk voor het bezoek; die blijven dan op den duur nog weg ook. Wat de mensen om me heen betreft, voel ik me een rijk mens."
Jeanet Leijs-van Drie, palliatieve zorgcoach bij Thuiszorg Groot Gelre:
"Het mooie aan dit initiatief in Arnhem en de Liemers is dat alle muren van thuiszorg, ziekenhuis en hospice even wegvallen. Dat een cliënt aan één palliatieve zorgcoach wordt gekoppeld, die bijvoorbeeld mee kan naar het ziekenhuis en namens de patiënt met een oncoloog kan communiceren. Voorheen kwam je pas in de allerlaatste etappe in het leven van een patiënt; vaak midden in de crisis. Nu is er meer tijd, wat goed is voor de voorbereidingen en de gesprekken. Dat maakt dat de hulpverleners en ik heel goed weten wat Rita wil. Het contact is intenser en extra waardevol zo. Het bijzondere aan Rita is dat ze de ernst van de situatie beseft, dat ze haar angsten op tafel durft te gooien en dat het daarna klaar is. Dan gaan we gezellig een kopje koffie drinken. Heel knap dat dat beide kan."
|
Thomas Winter, projectmanager bij Menzis:
“Het mooie van het palliatieve zorgcoach is dat de patiënt nóg meer centraal komt te staan en we zo de zorg voor ongeneeslijk zieke patiënten kunnen verbeteren. We werken hierin samen met Rijnstate, Onze Huisartsen, Proscoop en verschillende thuiszorgorganisaties in de regio Midden. Uniek is dat de zorgcoach gedurende het hele traject het vaste aanspreekpunt is voor de patiënt. Het maakt daarbij niet uit waar de patiënt op dat moment behandeld wordt. De coach werkt hierbij als het ware over de zorgaanbieders heen en kan zo echt uitgaan van de behoeften van de patiënt.”
|