‘Ik werd geweldig behandeld: er was dag en nacht zorg’

"Ik wilde van mijn scootmobiel afstappen, maar mijn ene been deed niet wat ik wilde. Ik klapte onderuit. Daar lag ik, hulpeloos, op de galerij. Mijn vrouw kwam op mijn hulpgeroep af, maar kreeg me niet gemakkelijk overeind. Ik ben 1 meter 99 en weeg 97 kilo. Aanvankelijk leek de schade mee te vallen, maar ik kon niet meer van de bank overeind komen. 

Toen ik om 4.00 uur ‘s nachts wakker schoot op de bank, verging ik van de pijn. Mijn vrouw belde 112. De arts-assistenten die kwamen, besloten dat ik naar het ziekenhuis moest. Maar ook zij kregen me niet getild. Het werd een heel kort ritje met de ambulance, want het ziekenhuis kun je vanuit onze achtertuin zien. Daar bleek het gelukkig geen gebroken heup te zijn, maar een scheurtje in mijn bekken. Voor de pijn kreeg ik morfine, maar het herstel van de scheur zelf vergt tijd."

Niets dan lof
"De volgende dag verhuisde ik naar een observatiebed in De Posten. Aan dat bed werd nog wel een stukje extra aangezet voor mij, door mijn lengte. Ik heb niets dan lof voor mijn verblijf daar. Ik werd geweldig behandeld. Er was dag en nacht zorg en er werd continu gekeken naar de vorderingen en de situatie. Ook het eten was fantastisch lekker. Hoe lekker? Ik ben er een kilo of 3 van aangekomen. Ook fijn - ook voor mijn vrouw - is dat je niet aan bezoekuren bent gebonden. Of ik het vervelend vond dat ik weer naar huis moest? Nee, hoor, er gaat natuurlijk niets boven thuis zijn."

Door de zure appel heen
"Het heet dan wel een observatiebed, maar dat betekent niet dat je daar de hele dag in moet liggen. In het begin wel, omdat ik nog niet zelf kon omdraaien. Daar kwam 2 man aan te pas. Maar zodra het kon, moest ik uit bed. Al na een paar dagen startte de fysiotherapie. Dat ging aanvankelijk niet van harte, want het was behoorlijk pijnlijk en ik dacht dat ik het niet kon. Dankzij de aanmoedigingen van de therapeuten zette ik door en boekte ik snel vorderingen. Met mate, dat wel, want ik heb polyneuropathie. Omdat ik geen gevoel heb in de zenuwuiteinden in mijn benen, ben ik al heel lang slecht ter been.

Thuis hebben we behalve die scootmobiel ook 3 rollators: een voor buiten, een voor binnen en een voor mijn vrouw. En dan staat er ook nog een hometrainer waarmee we elke dag onze conditie op peil proberen te houden. Met mijn aandoening is bewegen heel belangrijk. Daarom maak ik ook 3 keer per dag een loopje met de hond. Molly is 12,5 jaar, dus heeft al net zo'n respectabele leeftijd als ik. En ze wandelt ongeveer even traag als ik. Dat uitlaten doe ik met de rollator, want dan kan ik aan het eind van de straat even uitrusten en een praatje maken met een buurman of -vrouw. Het fijne aan al die hulpstukken is dat je naar buiten kunt. Anders wordt je wereldje wel erg klein."

Robien Schreuder, specialist ouderengeneeskunde bij Livio: "Livio heeft samen met De Posten en Liberein nu 6 observatiebedden in de regio, verdeeld over 3 locaties. Kwetsbare ouderen die niet meer thuis kunnen blijven of die na ziekenhuisopname nog niet terug naar huis kunnen, worden hier 2 weken gevolgd. Zo kan worden bepaald wat het vervolgtraject moet worden. Bijvoorbeeld herstelgerichte zorg, revalidatie of de stap naar een woonzorgcentrum of verpleeghuis. Een van de doelen is het voorkomen van onnodige ziekenhuisopnames. Een positieve bijkomstigheid is dat revalidatie nu ook vanuit huis kan worden ingezet, zonder kostbare (en voor de klant belastende) consultatie van een klinisch geriater in het ziekenhuis."

Olivier van Noort, accountmanager bij Menzis: “Soms worden ouderen opgenomen in het ziekenhuis, terwijl dat eigenlijk niet nodig is. Of ze blijven er te lang opgenomen, omdat de thuissituatie niet geschikt is om te herstellen. Daarom is het goed dat er in de regio Twente nu een alternatief is waar kwetsbare ouderen beter onderzocht kunnen worden, in een rustige omgeving. Tijdens de observatieperiode wordt onderzocht wat er precies aan de hand is en wat de beste vervolgzorg is. Soms kunnen mensen weer naar huis, eventueel met inzet van zorg thuis. Of er wordt een revalidatietraject gestart. Of het blijkt dat verblijf in een verpleeghuis noodzakelijk is. Menzis ondersteunt dit initiatief en we zorgen er zo mede voor dat ouderen de juiste zorg op de juiste plek krijgen.”